Rozdział XXX / 30

-Fran to ja lecę! Powiedz Cami, że ją kocham.
-Nie muszę, mówiłeś jej to dzisiaj już wystarczająco dużo razy.
Chłopak nic nie powiedział tylko wyszedł z domu. „Może to prawda co mówi Fran. Jeżeli tak dalej pójdzie równie dobrze będę mógł powiedzieć mojej mamie w twarz, że jestem z Cami”- myślał.
Tymczasem Camila i Alex wróciły do pokoju.
-Gdzie Maxi?
-Musiał już iść. Kazał powiedzieć, że cie kocha.
-Mówił mi to już dzisiaj dużo razy- rudowłosa zaśmiała się.
-No właśnie Cami, ja i Alex chcemy ci coś powiedzieć- powiedziała Włoszka.
-Chcemy? –Fran spojrzała wymownie na Alex. –A chcemy.

Rudowłosa nie wiedziała o co chodzi jej przyjaciółkom. Czy zrobiła coś źle? Miały one kamienne miny- nie wróżyło to nic dobrego.

-Cami posłuchaj. Niedługo będą egzaminy do Studio. Naprawdę niedługo. Pamiętasz o tym? – dziewczyna zrobiła zdezorientowaną minę, „Na śmierć zapomniałam”- pomyślała. – Musimy się przygotować. Musisz na chwilę odkleić się od Maxiego.

-Macie rację.

W głowie dziewczyny zaświtała przerażająca dla niej myśl. „A co jak któreś z nas się nie dostanie?!” Dziewczyna usiłowała wyobrazić sobie sytuację, w której jej albo Maxiego nie ma w Studiu. Jednak nie udało jej się to.

-Dziewczyny, a co jak ja albo Maxi się nie dostaniemy?! Nie wytrzymam tego!

Francesce i Alex zamurowało. Włoszka zaczęła wzdychać jakby chciała coś powiedzieć, ale nie mogła tego z siebie wydusić. Podeszła do drzwi już miała wyjść, ale Camila ją zatrzymała.

-Fran co jest?

Francesca zaczęła jeszcze bardziej wzdychać.

-Co mi jest? Co mi jest?! Od kiedy to JA cie obchodzę?!

-Fran, o czym ty mówisz?

-O czym ja mówię?! Trzymajcie mnie! Od tygodnia słyszę ciągle „Maxi to, Maxi tamto”! My cię w ogóle przestałyśmy obchodzić! Bo teraz liczy się tylko Maxi! Ile razy spytałaś co u mnie? Ile razy się w ogóle do mnie odezwałaś, co?!

Dziewczyna wyszła i trzasnęła drzwi. Ten trzask, jak i słowa dziewczyny brzmiały w uszach Camili. Rudowłosa spojrzała bezradnie na swoją kuzynkę. Liczyła, że znajdzie w niej wsparcie, że ona jej powie, że to nieprawda. Jednak ona nic nie powiedziała. Łza spłynęła po policzku brunetki, a ona sama skierowała się do wyjścia.  „Czyli to prawda. Co się ze mną stało?!”

Wszystkie trzy dziewczyny zaszyły się w jakimś pokoju- Alejandra w pokoju gościnnym, gdyż spała w jednym pokoju ze swoją kuzynką, a nie miała ochoty jej teraz widzieć, Camila w swoim pokoju, a Francesca również w swoim pokoju- w rekordowym czasie udało jej się dobiec do jej domu. Wszystkie wbiły głowy w poduszki, a z ich twarzy płynęły gorzkie łzy. Jednak najbardziej cierpiała rudowłosa- straciła dwie przyjaciółki za jednym zamachem.

**

Chłopak wszedł do swojego domu. Już chciał prześlizgnąć się do swojego pokoju, gdy usłyszał głos swojej mamy:

-Zrozumiałeś? Masz śledzić mojego synka, jeśli zobaczysz, że spotyka się z tą Torres to masz ją nastraszyć, tak, żeby nigdy się nie zbliżyła do Maxiego. Jasne?

Gdy nasz bohater to usłyszał serce zaczęło mu mocniej bić. „Ona musi coś podejrzewać”- myślał. Dyskretnie wyszedł z domu. Odszedł kilka metrów i udawał, że dopiero wrócił.

-Już jestem!

-O, Maxi… 

________________________________

Taki o.

Gdyby nie Justyna to nie byłoby rozdziału, więc ładnie jej podziękujcie ;)

Za ten jak i za pomysł na następny, który miał być tym >.< Jednym słowem z jednego rozdziału zrobiły się dwa xD

No i ten to chyba tyle...

Powodzenia w szkole :****

Od jutra nowe odcinki Violetty <3