Rozdział 12 / XII

Przed lodziarnią

*Cami*

 -Wiecie co... Ja chyba nie chce tych lodów- powiedział Maxi. Momentalnie się wszystkie zatrzymałyśmy.

 -Czy ja dobrze słyszałam?! Ty, Maxi, nie chcesz lodów?!- nie dowierzałam.

- Tak, bo wasze łokcie trochę wbiły mi się w brzuch i mam wrażenie, że jak zjem cokolwiek to zwymiotuję...

-To czemu się wcześniej zgodziłeś?!- zapytała moja kuzynka.

-Bo wtedy tego nie czułem. Dopiero jak zobaczyłem te lody to mi się trochę nie dobrze zrobiło.

-Dobrze, idź do domu połóż się, odpocznij, nic nie jedz i nie wymiotuj nam tutaj!- powiedziała Fran.

- Dobra idę. Pa!

-Pa!- powiedziałyśmy razem i zatrzymałyśmy się przed wejściem. Wymownie na siebie spojrzałyśmy i powiedziałyśmy naraz (ja i Fran po hiszpańsku, a Alex po polsku):

-Kamień, papier, nożyce!

Wszystkie wyłożyłyśmy nożyczki. Znowu na siebie spojrzałyśmy i również równocześnie krzyknęłyśmy:

-Kamień, papier, nożyce!

Tym razem przegrała Alex, weszłyśmy do lodziarni pani Kleer. Powiedziałyśmy jej jakie lody chcemy i zasiadłyśmy przy stoliku.  Przez chwilę siedziałyśmy w ciszy, ale Fran ją przerwała.

-Cami co się stało?

-Jak to? Nic się nie stało...- nie wiedziałam o co jej chodzi, chyba...

-Cami, dobrze cie znam i wiem, że coś się stało.

-Nie wiem o co ci chodzi- nadal nie rozumiałam.

-Chodzi mi o to, że przy Maxim jakoś dziwnie się zachowujesz- już rozumiem...

-No bo... -już chciałam powiedzieć, ale przyszła Alex z lodami.

-Dobra, bo ja nie ogarniam! Dla której są miętowe i truskawkowe z kolorową posypką?!

-To dla mnie- powiedziała włoszka.

-Ok, czyli dla ciebie Cami pistacjowe i czekoladowe, a dla mnie czekoladowe i waniliowe- mówiła moja kuzynka podając nam wafelki.

-No to jak Cami?- Fran powróciła do tematu.

-Ale o co chodzi?- Alex nic nie rozumiała.

-No bo z Cami jest coś nie tak- dziwnie zachowuje się przy Maxim i ogólnie jakoś dziwnie.

-Aaa... Już rozumiem...

-Ty wiesz dlaczego tak się zachowuje?

-Tak, ale sądzę, że Cami powinna ci to powiedzieć- odpowiedziała akcentując moje imię.

-No to Cami o co chodzi?- dopytywała się Fran.

-Bo podoba mi się Maxi- powiedziałam tak szybko, że chyba nikt mnie nie zrozumiał.

-Co?

-P-podoba mi się...

-No kto?- powiedziała podekscytowana Włoszka. 

-M-m...

-M-m-m?    

-Maxi- powiedziałam cicho. Fran zaczęła piszczeć.

-A wiesz czy on coś do ciebie czuje?

-Dobra możecie już po angielsku?

-Dobrze. A on coś do ciebie czuje?

 -Nie wiem, ale raczej teraz nie będzie chciał się z nikim spotykać, bo dzisiaj Naty z nim zerwała- dziewczyny zaczęły się krztusić, tylko nie wiem czym... lodami? A może Fran posypką? Lub wafelkiem?

-Naty z nim zerwała? Czemu?

-To on był z Naty?!- zdziwiła się moja przyjaciółka.

-A no tak, bo ciebie przy tym nie było- opowiedziałam jej wszystko od chwili gdy ich związek się zaczął.

-To pewnie dla tego był taki, trochę przybity... A wracając do ciebie- zwróciła się do mnie. -Musimy się jakoś dowiedzieć czy podobasz się Maxiemu...

-Ktoś musi to z niego wyciągnąć, tak żeby się nie domyślił o co chodzi...- mówiły na zmianę Alex i Fran.

-Na pewno nie Cami.

-No tak. To może...- powiedziała Włoszka patrząc na moją kuzynkę, po chwili zrobiłam to samo, a ona zauważyła nasze spojrzenia dopiero po chwili.

-O nie, nie , nie, NIE, NIE!

-Tak, tak, tak, TAK, TAK!

-NIE i koniec kropka!

-No, ale Alex posłuchaj. Maxi i Cami to najlepsi przyjaciele, praktycznie od zawsze! Ja nigdy nie byłam dla Maxiego tak ważna jak Cami, ale jak się z tobą zaprzyjaźnił to z tobą też zaczął spędzać dużo czasu! Więc zaraz po Cami, ty jesteś jego najlepszą przyjaciółką!- skończyła swój wywód Fran.

-No dobra- tak! Zgodziła się! Nie wytrzymałam i obie przytuliłam.- Ja już pójdę, bo może mi to trochę zająć. Jak tylko będę coś wiedziała to do was napiszę!

*Alex*

Nie wierzę, że się zgodziłam! No, ale się już nie wycofam. Jestem przed domem Maxiego. Okej, wdech, wydech i dzwonię. Po chwili otworzyła mi jego mama.

-O, Alex! Proszę wejdź!

-Dzień dobry, czy jest Maxi?

-Tak, jest w swoim pokoju.

-Dziękuję.

Poszłam na górę. Zapukałam do pokoju, na którego drzwiach były płyty. Usłyszałam ciche "proszę" i weszłam. Maxi leżał na swoim łóżku.

-Cześć Maxi.

-O Alex! Nie spodziewałem się tutaj ciebie.

-Tak... Słyszałam, że Naty z tobą zerwała...- powiedziałam i usiadłam na końcu jego łóżka.

-Tak...

-Jak się czujesz?

-Źle. Tym bardziej, że zerwała ze mną z głupiego powodu.

-Jakiego?

-No bo twierdzi, że przez cały czas patrzę się na Cami i że ona mi się podoba...

-A tak nie jest?

-N-n-nie.

-Maxi, jestem twoją przyjaciółką, może nie znam cię jakoś strasznie długo, ale mnie nie oszukasz. Powiedz szczerze, podoba ci się Cami?

-Nie... Tak... Nie wiem. 

-Pomyśl, posłuchaj swojego serca. I odpowiedz, szczerze, nie musisz teraz, ale pamiętaj, że zawsze możesz liczyć na mnie, Fran i oczywiście Cami- już chciałam wyjść, ale Maxi mnie zatrzymał.

-Alex, ty, ty masz rację.

-Y... - nie wiedziałam o co mu chodzi.

-Podoba mi się Cami!

______________________________________________

   Trochę krótki, ale cóż...
 Postanowiłam, że do końca tego tygodnia będę, a przynajmniej postaram się pisać codziennie :)

Mam nadzieję, że się wam podoba ;)

Weroniko w następnym rozdziale wykorzystam twój pomysł :D

Komentujcie, plis ;***